“W swoim programie pracownia od samego początku kładzie nacisk na pracę z prostymi obiektami codziennego użytku. Sensem wielu ćwiczeń jest praca nad ujawnianiem i zmianą znaczeń, jakie wiązać się mogą z konkretnymi przedmiotami, prostymi działaniami i gestami. Odwołując się do tradycji dadaizmu, jak i zdobyczy sztuki pojęciowej, studenci zgłębiają zagadnienia zmiany statusu przedmiotów. Poprzez praktyki dekonstrukcyjne, ingerencję w formę i świadome operowanie kontekstem, rozwijają umiejętności wizualnego komunikowania, formułowania logicznej wypowiedzi opartej na wizualnych porządkach i kodach. Współczesne szkolnictwo artystyczne dawno zerwało z XIX-wiecznym akademizmem, w chwili obecnej jego podstawy muszą opierać się na metodach i założeniach biegunowo innych niż te, które go fundowały. Coś, co kiedyś wydawało się anarchią i wygłupem, dziś ujęte w ramy metody decyduje nie tylko o artystycznej sprawności, ale przesądza również o rozwoju krytycznej wrażliwości, która pozwala w konsekwencji na skuteczne komunikowanie istotnych problemów natury społecznej czy politycznej. W takim ujęciu celem kształcenia będzie rozwijanie umiejętności krytycznego i analitycznego postrzegania, a metodami będą trening twórczości i wzmacnianie dociekliwości. Kwestia kształcenia indywidualnego warsztatu i manualnych umiejętności schodzi na plan dalszy. W rozwijanej w pracowni metodzie sprawność procesów myślowych i ich ewaluacja pojawiają się w miejscu tradycyjnego warsztatu i uwielbienia dla manualnej sprawności. Na wystawie zobaczymy realizacje artystów związanych z pracownią, których cechą wspólną jest charakterystyczna postawa przejawiająca się w specyficznym podejściu do przedmiotu i jego znaczenia. Prace prezentowane na wystawie układać się będą w trzy bloki odpowiadające tytułowym „rzeczom, symbolom i działaniom”: prace związane z dekonstrukcjami i ingerencjami w formę przedmiotów; prace dotykające problematyki społecznej i politycznej; prace większej złożoności formalnej, łączące w sobie różne media i wykorzystujące ich wzajemną relację w celu budowania skuteczności przekazu. Zaproszeni artyści wykonają nowe, dedykowane specjalnie temu projektowi dzieła, jak też zaprezentują „stare”, wykonane podczas zajęć.”
